Ουκρανικό: «Η στάση της Εκκλησίας της Κύπρου καθορίζει εξελίξεις»
Της κ. Ηλέκτρας Σαββίδη
Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι ανάλογο σενάριο με το Ουκρανικό στήνεται τώρα και στη Λευκορωσία;… Για την ώρα πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία ρήγματος στους κόλπους της Εκκλησίας της εν λόγω χώρας, διαδραματίζουν οι Αμερικανοί και η Καθολική (!) Εκκλησία της Πολωνίας…
Η εξέλιξη αυτή (στό Ουκρανικό) φαίνεται να προβληματίζει σοβαρά και τη Λευκωσία, η οποία αφενός δεν θέλει να εναντιωθεί στους σχεδιασμούς των Δυτικών συμμάχων της, αφετέρου όμως δεν έχει για ευνόητους λόγους την πολυτέλεια να προκαλέσει ρήξη στις σχέσεις της με την Μόσχα.
Ευρισκόμενη σε δύσκολη θέση, η κυβέρνηση Αναστασιάδη φαίνεται να βολεύεται από τη στάση ουδετερότητας, που για την ώρα τηρεί η Εκκλησία της Κύπρου. Σε ό,τι δε αφορά την τελευταία, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι εδώ και αρκετό καιρό ασκούνται πάνω της πιέσεις για αλλαγή της στάσης της και για συμμόρφωση με τις υποδείξεις του Βαρθολομαίου και των υπεραντλαντικών συμμάχων του. Ωστόσο η πλειοψηφία των μελών της Ιεράς Συνόδου, θεωρεί απαράδεκτη την όλη συμπεριφορά του Κωνσταντινουπόλεως, επιρρίπτοντάς του ευθύνες για το ντέ φάκτο σχίσμα που προκλήθηκε στις τάξεις της Ορθοδοξίας. Η πλειοψηφία των Κυπρίων Συνοδικών επιμένουν στην τήρηση στάσης ουδετερότητας, θεωρώντας ότι αυτή την στιγμή εκείνο πού προέχει είναι να δοθεί έμφαση στις προσπάθειες για ενότητα και όχι για πλήρη διάσπαση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η απόφαση αυτή, σύμφωνα με πληροφορίες, επαναβεβαιώθηκε και κατά την τελευταία Ιερά Σύνοδο του Σεπτεμβρίου.
Δεν έγινε γνωστό αν κατά την τελευταία επίσκεψή του στο νησί, εκτός από το ζήτημα των κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας, ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, συζήτησε και τη στάση της κυπριακής Εκκλησίας στο Ουκρανικό. Το σίγουρο είναι ότι το θέμα αυτό αποτέλεσε τον σκοπό της αιφνίδιας επίσκεψης στο νησί, την ίδια περίοδο, του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου.
Σημειώνεται ότι ο εν λόγω Πατριάρχης, παρά την αρχική άρνησή του να αναγνωρίσει τους σχισματικούς της Ουκρανίας, στη συνέχεια για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους, υπέκυψε στις πιέσεις και ταυτίστηκε με το Φανάρι. Κι όχι μόνο αυτό: Ανέλαβε φαίνεται παράλληλα την ευθύνη να μεταπείσει και τους Κύπριους αδελφούς του. Ωστόσο η τακτική που ακολουθεί φαίνεται να φέρνει τ’ αντίθετα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, η πρωτοβουλία που ανέλαβε κατά την πρώτη επίσκεψή του στο νησί τον Νοέμβρη του 2019 να μνημονέψει τον προκαθήμενο της ούτω καλούμενης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων ανάμεσα στους Κύπριους Ιεράρχες. Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο, δεν κατέστη εφικτή η πραγματοποίηση συλλείτουργου, κάτι που θεωρείται πρωτοφανές για τέτοιου ψηλού επιπέδου επισκέψεις στη χώρα μας. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι ο Θεόδωρος δεν συνάντησε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κύπρου στην Αρχιεπισκοπή, αλλά στη Μητρόπολη Πάφου. …
Με όλα αυτά υπόψη, η θέση της Λευκωσίας κάθε άλλο παρά εύκολη μπορεί να χαρακτηριστεί. Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα οι πιέσεις που θα ασκηθούν πάνω στην κυπριακή κυβέρνηση από τους συμμάχους της θα ενταθούν. Στόχος των πιέσεων θα είναι αφενός η ευθυγράμμιση με την πολιτική επιβολής κυρώσεων επί της Λευκορωσίας και αφετέρου η αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας. Αν θα υποκύψει ή όχι, θα το δείξει ο χρόνος. Πάντως σε ό,τι αφορά το Ουκρανικό, ρόλο – κλειδί στο πολιτικό παιχνίδι διαδραματίζει η Ιερά Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος, με τον οποίο η Κυβέρνηση βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία…
Πηγή: oukraniko.blogspot.com
