π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Συνήθειες, συμπεριφορές, εκφράσεις θετικές και αρνητικές για μας και πιο πολύ για τους γύρω μας, που μας χαίρονται ή δυσκολεύονται αναλόγως.
Διερωτάται κανείς τι είναι αυτό που μας καθορίζει και πόσο ευθυνόμαστε για ό,τι είμαστε; Πόσο τα κληρονομικά μάς επηρεάζουν και ποια ευθύνη έχουμε για ό,τι μειονεκτήματα κληρονομήσαμε;
+ Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, τον οποίο σήμερα η Εκκλησία μας ιδιαιτέρως τιμά, είναι ένα πολύτιμο δώρο του Θεού στην Εκκλησία μας, διότι μας άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη, την Κλίμακα, με την οποία μας διδάσκει δύο σπουδαία πράγματα.
Μωυσέως Μοναχού Αγιορείτη
Τα στοιχεία τα κύρια της Σαρακοστής είναι η προσευχή και η νηστεία. Η προσευχή προϋποθέτει την πίστη. Ένας μη προσευχόμενος είναι αβοήθητος, ανασφαλής, τυφλός και μόνος. Δένεται με τη γη, την ύλη, δεν γνωρίζει να πετά ψηλά, να σελαγίζει στους ουρανούς, να έχει απαραίτητη ουράνια συνδρομή. Είναι μαγνητισμένος, δεμένος, προσκολλημένος στα φθαρτά γήινα. Δεν ξαγγιστρώνεται εύκολα. Προσπαθεί να θησαυρίζει στη γη. Αναζητά συνεχώς ηδονές, για να τον χαροποιήσουν, αλλά μάλλον
Πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει ο άνθρωπος πως πέρα από την αφοσίωσή του στις αναρίθμητες ασχολίες της ζωής, θα πρέπει να αφιερώσει επίσης φροντίδα για την ψυχή, για τον εσωτερικό του κόσμο.
Αν ήμασταν λίγο πιο σοβαροί, θα βλέπαμε πόσο σημαντική, ουσιαστική και θεμελιώδης είναι η φροντίδα της ψυχής. Θα κατανοούσαμε τότε τον αργό και μυστηριώδη ρυθμό της εκκλησιαστικής ζωής. Γνωρίζουμε φυσικά το νόημα που έχει η τροφή για τη ζωή μας. Μερικές τροφές είναι καλές και
Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.
Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας
Πρωτ. Αλέξανδρου Σμέμαν
Η Ορθόδοξη Εκκλησία για να μας προετοιμάσει για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αρχίζει να μας αναγγέλλει τον ερχομό της έναν ολόκληρο μήνα πριν αυτή αρχίσει. Η πρώτη αναγγελία της σαρακοστής, η πρώτη υπενθύμιση προέρχεται από μία μικρή ευαγγελική ιστορία για έναν εντελώς ασήμαντο άνθρωπο, «μικρόν τω δέμας», που το επάγγελμα του φοροεισπράκτορα που εξασκούσε, τον χαρακτήριζε, την εποχή εκείνη και σ’ εκείνη την κοινωνία, ως πλεονέκτη, απάνθρωπο και ανέντιμο.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Γιορτάζει στις 30 Ιανουαρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τους «τρεις μεγίστους φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος» Βασίλειο το Μέγα, Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιωάννη το Χρυσόστομο. Αυτοί οι τόσο μεγάλοι για όλη την Οικουμένη δεν είναι μεγάλοι μόνο για τη σοφία τους, τη διδασκαλία τους, το κοινωνικό τους έργο, αλλά, κυρίως γιατί μπορούν «να πρεσβεύουν υπέρ ημών» πάντοτε.
Βέβαια, σε μια εκκοσμικευμένη χριστιανική κοινωνία, η αξία ενός «μεγάλου»
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η εποχή μας, πέρα από τα όποια αρνητικά της, έχει προβάλει και αναδείξει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ιδιαίτερες ικανότητες, τη διαφορετικότητα του προσώπου, όπως και την αναγκαιότητα να έχουν όλοι οι άνθρωποι, ό,τι και να είναι, όπως και να συμπεριφέρονται, «μια θέση κάτω από τον ήλιο».
Νομίζω πως η τραγικότητα για την Εκκλησία βρίσκεται στο ότι παρουσιάζεται αντίθετη και αντιδραστική, στα μάτια του κόσμου. Φαίνεται ως να διαφωνεί με
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Θα αναφερθώ σ’ ένα διάλογο που είχα με μιαν εργαζόμενη νεαρή πολύτεκνη γνωστή μου, όταν επικοινώνησα αργά το απόγευμα:
Σκέφτηκα πόση δύναμη και ψυχική ασφάλεια μπορεί να βιώνει μέσα του ο άνθρωπος, όταν νιώθει τη σιγουριά της αγάπης έστω κι ενός ανθρώπου. Ας μη θεωρήσουμε δεδομένη την αίσθηση αυτή μεταξύ των συζύγων, των φίλων
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
«Οι άγιοι πατέρες προφήτευσαν για την εσχάτη γενεά. Λέγουν. Τί πράξαμε εμείς; Και αποκρινόμενος ένας από αυτούς μεγάλος, ο αββάς Ισχυρίων, είπε: Εμείς εκτελέσαμε τις εντολές του Θεού. Και είπαν πάλι: Οι έπειτα από εμάς λοιπόν τί θα κάνουν; Και είπε: Πρόκειται να φθάσουν στο μισό του έργου μας. Και είπαν: Οι έπειτα από αυτούς τί; Είπε: Δεν θα έχουν καθόλου έργο οι άνθρωποι εκείνης της γενεάς∙ πρόκειται δε να τους έλθη πειρασμός, και όσοι ευρεθούν δόκιμοι τον καιρό εκείνο
Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας
Υψούται και πάλι ο Σταυρός του Χριστού στα μέσα του μηνός Σεπτεμβρίου, προκειμένου να μας θυμίσει τις δύο υψώσεις που πραγματοποιήθηκαν στον τόπο της ευρέσεώς του στα Ιεροσόλυμα και μάλιστα, επί του φρικτού Γολγοθά, όπου ο Χριστός «ήπλωσε τας παλάμας και ήνωσε τα το πριν διεστώτα»[1].
«Υψούται ο Σταυρός του Χριστού και συνυψοί των ευσεβούντων το φρόνημα… Υψούται ο Σταυρός και
