π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Δεν θα αναφέρω τα παγκόσμια και τοπικά συναισθήματα των ανθρώπων, ένεκεν κορωνοϊού. Ούτε θα περιγράψω την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα ζούμε, τα γνωρίζουμε όλοι. Υπάρχουν και τα προσωπικά βιώματα του άγχους, του φόβου, της αγωνίας, του πανικού που έχουν κάποιοι μοναχικοί ή υπερήλικες συνάνθρωποί μας, καθώς ακούουν τις ειδήσεις από τα Μ.Μ.Ε. Βιώματα που μαζί με άλλα, φαίνεται, θα είναι η επόμενη… πανδημία.
Τώρα θα πω για το βίωμά μου ως κληρικός που λειτουργώ σε
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Σε μια πανδημία - όπως χαρακτηρίστηκε η εξάπλωση του κορωνοϊού - αναπόφευκτα δημιουργείται φόβος για τη ζωή μας και τους γύρω μας, ερωτήματα για το μέλλον, αγωνία για το "τι δέον γενέσθαι". Η έντονη παρουσία στις μέρες μας των Μ.Μ.Ε, σ’ αντίθεση με το παρελθόν, έχει το πλεονέκτημα της γνώσης του τι γίνεται και έξω από τη χώρα μας. Αυξάνει όμως τους φόβους μας, όταν μαθαίνουμε τι προηγήθηκε αλλού και σε τι φοβερές καταστάσεις βρέθηκαν εκεί οι άνθρωποι.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Κορωνοϊός – πανικός – προβληματισμός.
Θα μας πιάσει; Θα ενταθεί; Θα εκκλησιαζόμαστε; Θα κοινωνούμε;
Σε λίγο θα τεθούν άλλα ερωτήματα: Πού είναι ο Θεός; Μας αγαπά; Ενδιαφέρεται; Γιατί σιωπά; Ποικίλα ερωτήματα ανάλογα με τις προτεραιότητες του καθενός κι ανάλογα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Για όσους πιστεύουν τίθεται κι ένα άλλο ερώτημα: «πιστεύω;». Όμως, ποιος μπορεί ν’ απαντήσει με βεβαιότητα για τη μέχρι τέλους πίστη του
Ἀρχιμανδρίτη Τύχωνα Ἀνδρέου
Ὑπάρχει μία εὐλογημένη συνήθεια τήν περίοδο τῆς Ἁγίας Σαρακοστῆς νά διαβάζεται ἡ Κλίμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Σιναΐτου. Γράφτηκε τόν 6ο αἰώνα καί, ἐνῶ ἔχουν περάσει ἀπό τότε τόσα χρόνια, ἐντούτοις διαβάζεται ἀδιάκοπα ἀπό τήν Ἐκκλησία!
Κλίμακα, δηλαδή σκαλοπάτια, πού πρέπει νά ἀνεβοῦμε. Καί πόσα εἶναι αὐτά; 30. Καί ἡ ἀνάβαση σκληρή καί κοπιαστική. Χρειάζεται ὁ προσωπικός ἀγώνας, ἀφοῦ δέν ὑπάρχουν ἐδῶ τά «ἀνσανσέρ»…Πρέπει νά
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η ανάγκη να μας αγαπούν, να ενδιαφέρονται για μας και να είμαστε στην καρδιά των γύρω μας, φαίνεται πως είναι, σε όλες τις ηλικίες, το σημείο που μας κάνει να χαιρόμαστε και να ζούμεν όντως. Δημιουργηθήκαμε με βάση την αγαπητική συνεύρεση δύο ανθρώπων, αλλά και ήλθαμεν «εκ του μη όντος εις το είναι», ένεκα της αγάπης του ουράνιου Πατέρα μας. Είναι, δηλαδή, στη φύση μας η αγάπη και, αν προσπαθούμε, άμεσα ή έμμεσα, να δείξουμε στον εαυτό μας ή στους άλλους
Όταν διαβάζω τα δύο ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη : «Από Υαλί Χρωματιστό» και «Ο Ιωάννης Καντακουζηνός Υπερισχύει», μου έρχονται στο νου πολλές εικόνες αλλά και πρόσωπα που αναφέρονται στα δύο ποιήματα και σχετίζονται άμεσα με το κάστρο και την ιστορία του Διδυμότειχου.
Πρωτίστως βεβαίως ο αυτοκράτορας Ιωάννης Στ΄ Καντακουζηνός, ο οποίος έζησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο Διδυμότειχο, κατείχε εκτάσεις γης στην περιοχή και αποτέλεσε την έδρα του στην
του Γεωργίου Γεροκόμου
Αφορμή για την συγγραφή του παρόντος άρθρου υπήρξε η κοίμηση, την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020, στην Αθήνα όπου διέμενε, του διαπρεπούς Αρτινού ιατρού ψυχιάτρου Γεωργίου Μ. Καρατσιώλη. Ο αείμνηστος ιατρός ήταν γόνος παλαιάς οικογενείας της Άρτας και αδελφός του μεγάλου ευεργέτου του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Δημητρίου Άρτης ιατρού παθολόγου Βασιλείου Καρατσιώλη.
Ο διαπρεπής ιατρός ήταν τακτικός αρθρογράφος στο περιοδικό του
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Όσοι δεν έχουμε φτάσει στην τέλεια ταπείνωση, ώστε «να κάνουμε χώρο για να ζήσει ο αδελφός», αλλά διεκδικούμε τα «δικαιώματά μας» και με τη λογική μας αποδεικνύουμε το δίκαιό μας, αναπόφευκτα θα φτάσουμε στην οργή.
Στους βίους των αγίων κατατίθεται ο σκληρός αγώνας που έκαμαν, κάποιοι απ’ αυτούς, για να νικήσουν το πάθος του θυμού. Ο αββάς Αμμωνάς έλεγε: «Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια αγωνίστηκα σκληρά και προσευχόμουν μέρα-νύχτα στο Θεό, να με βοηθήσει να νικήσω
14.000 αθώες ψυχές θανατώνονται για να μην κινδυνεύσει ο θρόνος ενός παράλογου βασιλιά. 14.000 ψυχές! Μπορούμε να συλλάβουμε το μέγεθος; Αναρωτηθήκαμε ποτέ σε τι μέτρο παραλογισμού μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος νους, όταν συνειδητοποιήσει ότι πλήττεται η εικόνα του, αμφισβητείται η αυθεντία του, χάνεται η εξουσία του. Και ο μεν Ηρώδης έμεινε γνωστός στην ιστορία και ανακαλείται στη μνήμη για το απάνθρωπο και πέρα κάθε λογικής σχέδιο που υλοποίησαν οι στρατιώτες του. Οι σύγχρονοι όμως καλά
Για αρκετά χρόνια είχαμε συνηθίσει στην τοπική μας εκκλησία να εισερχόμαστε στη μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων από τις 20 Δεκεμβρίου, εορτή του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου.
Την ημέρα αυτή έφεραν τα ονομαστήριά τους οι δύο σεπτοί Ιεράρχες, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ιγνάτιος Γ΄ και ο γέρων πλέον Μητροπολίτης πρ.Άρτης κ. Ιγνάτιος Δ΄.
Ποιος δε θυμάται την μεγαλοπρέπεια των Ιερών Ακολουθιών στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου και στη συνέχεια την επίσκεψη στη Μητρόπολη για τις ευχές
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία είναι ένα πνευματικό θέμα που πέρασε διάφορες διακυμάνσεις, που ακούστηκαν κατά καιρούς διάφορες απόψεις. Από την άποψη πως σπάνια πρέπει να κοινωνούμε, από σεβασμό στο μυστήριο κι ένεκα της δικής μας αμαρτωλότητας, μέχρι την άποψη πως σε κάθε συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία πρέπει να κοινωνούμε, για να εκφράζεται έτσι η ιδιότητά μας ως μελών της Εκκλησίας.
Καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχει απάντηση σ’
