Πανήγυρις του Οσίου Διονυσίου του Ρήτορος στο Άδενδρο Θεσσαλονίκης
Την Κυριακή 5 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα επί τη εορτή της κοιμήσεως του Οσίου Διονυσίου του Ρήτορος Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Αδένδρου.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος».
Μία ἐντολή τοῦ Θεοῦ ὑπενθυμίζει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πρός τούς Κορινθίους ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Μία ἐντολή τήν ὁποία ἀπηύθυνε ὁ Θεός πρός τούς Ἑβραίους, ἀλλά ἰσχύει γιά τούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά βρίσκονται κοντά στόν Θεό.
Καί ποιά εἶναι αὐτή ἡ ἐντολή; Εἶναι νά φύγουν μακριά ἀπό αὐτούς πού πιστεύουν καί ὑπηρετοῦν τά εἴδωλα. Νά μήν ἔχουν σχέσεις μαζί τους, γιατί ὅπως δέν ὑπάρχει καμία σχέση μεταξύ τοῦ Θεοῦ καί τῶν εἰδώλων, ἔτσι δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει καμία σχέση μεταξύ τῶν πιστῶν στόν Θεό ἀνθρώπων καί τῶν εἰδώλων.
Θά μποροῦσε βεβαίως κανείς νά διερωτηθεῖ: Οἱ Ἑβραῖοι ζοῦσαν ἀνάμεσα σέ λαούς πού πίστευαν στά εἴδωλα καί στούς ψεύτικους θεούς καί εἶναι δικαιολογημένη καί κατανοητή ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Κατανοητή καί δικαιολογημένη εἶναι ἀκόμη καί γιά τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, γιατί καί ἐκεῖνοι ζοῦσαν σέ ἕνα εἰδωλολατρικό περιβάλλον. Ἐμεῖς ὅμως σήμερα ζοῦμε μεταξύ χριστιανῶν, δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού πιστεύουν στά εἴδωλα, δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού πιστεύουν σέ ψεύτικους θεούς, ἀπό ποιούς, λοιπόν, μᾶς καλεῖ ὁ Θεός νά ἀπομακρυνθοῦμε;
Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίδει ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζει τήν πλεονεξία ὡς εἰδωλολατρία. Καί τί εἶναι πλεονεξία; Εἶναι ἡ ὑπερβολική ἐπιθυμία πού ἔχουμε γιά κάθε ὑλικό ἀγαθό. Εἶναι τό ἀντίθετο τῆς ἐγκρατείας καί τῆς ὀλιγαρκείας. Εἶναι ἡ ἀδυναμία πού συχνά ἐξελίσσεται σέ πάθος καί δέν μᾶς ἀφήνει νά σκεφθοῦμε τίποτε ἄλλο, παρά μόνο πῶς θά ἀποκτήσουμε περισσότερα, πῶς θά ἀπολαύσουμε περισσότερα, πῶς θά κερδίσουμε περισσότερα καί τελικά μᾶς καθιστᾶ δεσμίους τῶν ὑλικῶν καί κοσμικῶν πραγμάτων, μᾶς καθιστᾶ δηλαδή πράγματι εἰδωλολάτρες, ἐφόσον προσκολλώμεθα σέ αὐτά καί αὐτά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό, γιατί μᾶς ἑλκύουν περισσότερο ἀπό ὅτι Ἐκεῖνος καί τό θέλημά του.
Ἄν στρέψουμε τό βλέμμα γύρω μας, στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά καί μέσα μας, στόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, θά διαπιστώσουμε πώς μπορεῖ τά εἴδωλα νά μήν ἔχουν σήμερα τή μορφή πού εἶχαν στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἤ στήν ἐποχή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀλλά ὑπάρχουν μέ ἄλλη μορφή. Καί εἶναι ὅλα αὐτά, εἴτε εἶναι κοσμικά πράγματα καί συνήθειες, εἴτε εἶναι ἀδυναμίες καί πάθη, εἴτε εἶναι πρόσωπα, στά ὁποῖα προσκολλώμεθα καί ἀποσποῦν τή σκέψη μας καί τήν προσοχή μας ἀπό τόν Θεό. Ἐπιδιώκουμε νά τά ἐπιτύχουμε περισσότερο ἀπό ὅ,τι ἐπιδιώκουμε νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, καί ἔτσι μολύνουμε τήν ψυχή μας καί στερούμεθα τῆς παρουσίας του, χωρίς νά λαμβάνουμε ὑπόψη μας ὅτι τό σῶμα μας καί ἡ ὕπαρξή μας εἶναι, ὅπως ἀκούσαμε καί πάλι σήμερα στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, «ναός Θεοῦ ζῶντος». Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός μᾶς καλεῖ νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό κάθε εἴδους εἴδωλα, γιατί αὐτά δέν μπορεῖ νά συνευρίσκονται καί νά συνυπάρχουν μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν ἴδια τήν ὕπαρξη καί στό σῶμα μας.
Αὐτό ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος προστάτης τῆς ἐνορίας σας πού πανηγυρίζουμε σήμερα, ὁ ὅσιος Διονύσιος ὁ ρήτωρ.
Ἀπομακρύνθηκε ὁλοκληρωτικά ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἁμαρτία πού ἐπικρατοῦσε καί στήν ἐποχή του, κατά τόν 16ο αἰώνα, καί ἐπέλεξε νά πάει στόν περιβόλι τῆς Παναγίας καί μάλιστα στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, ὅπου ἀσκήθηκε στήν προσευχή, στή νηστεία, στήν ἀγρυπνία, στήν ὑπακοή, στήν ταπείνωση καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Καί μπορεῖ νά ἔμενε σέ ἕνα ταπεινό καί φτωχικό σπήλαιο, μέσα στόν βράχο, μαζί μέ τόν μαθητή του, τόν ὅσιο Μητροφάνη, καί νά χρησιμοποιοῦσαν αὐτό τό σπήλαιο καί ὡς ναό, ὁ δικός του ὅμως ναός, ὁ ναός τοῦ σώματός του, ἦταν καθαρώτατος, ἦταν περίλαμπρος, ἦταν ἄξιος τοῦ παναγίου Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἁγίασε μέ τή χάρη του καί τόν ὅσιο Διονύσιο τόν ρήτορα, σέ τέτοιο μάλιστα βαθμό, ὥστε μέχρι σήμερα νά εὐωδιάζει τό σπήλαιο ὅπου ἀσκήτευσε, παρότι δέν ἔχουν βρεθεῖ τά ἱερά λείψανά του.
Ὅμως ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἡ εὐωδία του, πού ἐνοικοῦσε στήν ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ὁσίου Διονυσίου τοῦ ρήτορος ἐν ζωῇ, παρέμεινε καί παραμένει καί μετά τήν ὁσιακή κοίμησή του, γιά νά δίδει τή μαρτυρία τῆς ἁγιότητος καί νά καλεῖ καί ἐμᾶς νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά του καί τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ πού ἀκούσαμε σήμερα.
Ἀσφαλῶς ὁ Θεός δέν ζητᾶ ἀπό ὅλους μας νά ἐγκαταλείψουμε τόν κόσμο, πηγαίνοντας στήν ἔρημο, ἀλλά μᾶς ζητᾶ νά ἐγκαταλείψουμε τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου πού φέρουμε μέσα μας, ἀποφεύγοντας καί τήν ἁμαρτία πού ὑπάρχει γύρω μας, ὥστε νά μήν ἀπομακρύνουμε τόν Θεό ἀπό τόν ναό του, τό σῶμα μας, καί νά μήν τόν μολύνουμε μέ τήν ἁμαρτία. Ἔτσι θά ἔχουμε καί ἐμεῖς τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ὁ ὅσιος Διονύσιος, καί θά ζοῦμε μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ πάντοτε, ὅπου καί ἄν βρισκόμαστε εἴτε στόν κόσμο εἴτε στήν ἔρημο, εἴτε μόνοι μας εἴτε ἀνάμεσα σέ ἄλλους ἀνθρώπους, μακριά ὅμως ἀπό τά εἴδωλα καί τήν ἁμαρτία.
