Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στον Φρικτό Γολγοθά

Τό Σάββατον, 14^ην/27^ην Σεπτεμβρίου 2025, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ὅλη, ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων, ἀναμιμνῄσκεται τό γεγονός  τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μετά τήν εὕρεσιν αὐτοῦ ὄπισθεν τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου καί τῆς ἁγίας Ἑλένης κατά τήν ἑορτήν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως τό 336 μ.Χ.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη:

A) Ἀφ’ ἑσπέρας Μέγας Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου, μετά προϋπαντήσεως καί θυμιάματος εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, προσκυνήσεως εἰς τόν Ἅγιον Τάφον, προσκυνήσεως εἰς τόν Γολγοθᾶν, θυμιάματος ἀνά τά προσκυνήματα, Ἀνοιξανταρίων, Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας.

Μετά τήν Ἀπόλυσιν τοῦ Ἑσπερινοῦ ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

B) Θεία Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ , συλλειτουργούντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου: Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου καί Καττάρων κ. Ἀριστοβούλου. Μετ’ αὐτῶν συνελειτούργησε πλειάς Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομόναχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, καί οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Πατριαρχείων τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, Ρωσίας ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Βασιανός καί Ρουμανίας ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰωάννης, πολλοί Ἱερεῖς ἐκ Ρωσίας, Ρουμανίας καί Σερβίας, Ἁγιοταφιτῶν Ἱεροδιακόνων καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης Βυζαντινῆς χορῳδίας ἑλληνιστί ὑπό τόν Πρωτοψάλτην τοῦ Ναοῦ διάκονον π. Εὐστάθιον καί μετέχοντος ἐν χαρᾷ καί κατανύξει πλήθους προσκυνητῶν.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἐξεκίνησεν ἡ λιτανεία ἀπό τοῦ Καθολικοῦ, πορευθεῖσα ἀριστερά καί διελθοῦσα διά τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, κατῆλθεν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Ἑλένης, τοῦ ἐν χρήσει ὑπό τῶν Ἀρμενίων. Ἐνταῦθα, τοῦ Μακαριωτάτου φέροντος ἐπί κεφαλῆς τόν Τίμιον Σταυρόν καί ἱσταμένου πρό τῶν βημοθήρων τοῦ παρεκκλησίου, οἱ διάκονοι ἐθυμίασαν τό Ἱερόν Βῆμα καί τό Θρονίον τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό  Σπήλαιον τῆς Εὑρέσεως αὐτοῦ καί εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, ἐν ᾧ Ἱεροψάλται ἔψαλλον τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου», τό «ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως» καί «τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα».

Ἐν συνεχείᾳ ἡ λιτανεία ἀνελθοῦσα κατηυθύνθη δεξιά καί  περιήχθη τρίς πρός τόν Πανάγιον Τάφον καί ἀνῆλθεν εἰς τόν Γολγοθᾶν, ἔνθα ἐγένετο καί πάλιν ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Γολγοθᾶ πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος.

Τέλος, ἔλαβε χώραν διά τῶν βαθμίδων τοῦ Γολγοθᾶ ἡ κάθοδος εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ καί ἐν συνεχείᾳ ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι᾿ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορὰ καὶ κατήργηται, καὶ κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καὶ ὑψώθημεν, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια. Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμὴν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος».

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,

Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί και προσκυνηταί,

Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου και Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Διό καί Ἡμεῖς μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος ἐτελέσαμεν Πατριαρχικήν θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, ἐν τῷ τόπῳ δήλονότι τῆς σταυρώσεως, τῆς τριημέρου ταφῆς και τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ και Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

«Εἰς τόν τόπον τόν λεγόμενον Γολγοθᾶν, ὅ ἐστι λεγόμενος Κρανίου τόπος» (Ματθ. 27,33) ἔλαβε χώραν τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ φυσικόν μαρτύριον καί ἀδιάψευστον ὁρόσημον εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ κόσμου. Καί τοῦτο διότι, διά τοῦ εὐλογημένου ξύλου τοῦ Σταυροῦ γέγονεν ἡ αἰώνιος δικαιοσύνη, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγων: «κατάρα λέλυται, καταδίκης δικαίας, ἀδίκῳ δίκῃ τοῦ δικαίου κατακριθέντος· ξύλῳ γὰρ ἔδει τὸ ξύλον ἰάσασθαι, καὶ πάθει τοῦ ἀπαθοῦς, τὰ ἐν ξύλῳ λῦσαι πάθη τοῦ κατακρίτου».

 Κατά τόν θεῖον Παῦλον ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι ἡ δύναμις, ἡ ἰσχύς καί τό ἀήττητον τρόπαιον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τῶν πιστῶν, διό και κηρύττει λέγων: «Ὁ λόγος γάρ τοῦ σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δε σωζομένοις δύναμις Θεοῦ ἐστι», (Α΄ Κορ. 1, 23-24).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Λόγος τοῦ Σταυροῦ, δηλαδή τό περί τοῦ Σταυροῦ κήρυγμα εἶναι τό ἀποκορύφωμα καί ταυτοχρόνως ἡ φανέρωσις τοῦ ἀπωτάτου σκοποῦ τοῦ ἀκαταλήπτου ὄντος μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας, τοῦ Εὐαγγελικοῦ δηλονότι ρήματος: «Και ὁ λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», (Ἰωάν. 1,14).

Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν θεσπέσιος Παῦλος, δεικνύων τήν ταλαίπωρον κατάστασιν τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀρνουμένου ἀφ’ ἑνός μέν, τήν ἐκ τῆς ἁμαρτίας προκληθεῖσαν πτῶσιν και φθοράν αὐτοῦ καί ἀφ’ ἑτέρου δέ, τόν θανάσιμον ἐχθρόν καί πολέμιον αὐτοῦ, τόν διάβολον, ἐπικαλεῖται τόν «Λόγον τοῦ Σταυροῦ», ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ ἐσταυρωμένος Χριστός ἀπεγύμνωσεν τόν διάβολον ἀπό τήν δύναμιν αὐτοῦ καί κατέλυσεν τό κράτος αὐτοῦ, διά νά διακηρύξῃ λέγων: «Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος!  Τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου»; (Ρωμ. 7,24).

Ὁ Τίμιος Σταυρός, ὁ ὁποῖος ἀνεδείχθη τό ὄργανον τῆς θυσίας ὑπέρ τοῦ ὑψίστου ἀγαθοῦ τῆς δικαιοσύνης, τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία μένει εἰς τόν αἰῶνα (Πρβλ. Β’ Κορ. 9,9) μᾶς καλεῖ νά ἀποφύγωμεν  κατά τον Ἀπόστολον Πέτρον τά μιάσματα τοῦ κόσμου ἐν ἐπιγνώσει τοῦ Κυρίου και Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Β΄ Πέτρ. 2,20).

Ἡμεῖς δέ, οἱ τιμῶντες καί προσκυνοῦντες, τό σωτήριον ξύλον τοῦ σταυροῦ δι’ οὗ ἀπό γῆς εἰς ὕψος ᾔρθημεν, εἴπωμεν μετά τοῦ θείου Παύλου: «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ», (Γαλ. 6,14).

Ἔτη πολλά εὐλογημένα και εἰρηνικά. Ἀμήν».

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τά σέβη τῶν ἱερέων καί τῶν προσκυνητῶν καί διένειμε Πατριαρχικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

https://jerusalem-patriarchate.info/wp-content/uploads/2025/09/2025_09_27-16-300x225.jpg 300w,