Η Ρόδος τίμησε τον πολιούχο της Άγιο Κωνσταντίνο τον Υδραίο
Η Ρόδος με κάθε επισημότητα τίμησε τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Κωνσταντίνου του Υδραίου στις 14 του μηνός Νοεμβρίου, ημέρα του μαρτυρίου του. Προσκεκλημένοι του κυριάρχου Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου στις εορταστικές εκδηλώσεις συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παίσιος, Σύμης κ.Χρυσόστομος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Στρατονικείας κ. Στέφανος και Ολύμπου κ. Κύριλλος. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου προέστη του πανηγυρικού Εσπερινού και της πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας.
Ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με την πάνδημη λιτάνευση της ιεράς εικόνος του νεομάρτυρος Αγίου και των ιερών λειψάνων του από τον Ιερό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, στη συνοικία Νεοχωρίου της πόλεως, όπου και ο τάφος του Αγίου, μέχρι το Δημαρχείο της Ρόδου στο Μανδράκι, όπου ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρόδου ευλόγησε τους άρτους και μίλησε παρουσία των αρχών και πλήθους πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος μετά την ευλογία των άρτων τόνισε· «Σήμερα, τιμούμε την μνήμη του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου, Πολιούχου της πόλεως Ρόδου -252 χρόνια μετά τον απαγχονισμό του και την μαρτυρική του τελείωση, στο Μανδράκι (στον Πλάτανο). Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Οι συνθήκες βεβαίως σήμερα είναι διαφορετικές. Τότε, στυγνή Οθωμανική τυραννία, σήμερα αυτοδιάθεση και ελευθερία. Αλλά, όσο κι αν αλλάζουν οι συνθήκες, όσο κι αν οι άνθρωποι φαίνονται διαφορετικοί το μήνυμα του πολιούχου αγίου, παραμένει διαχρονικό για την πόλη μας, για τον λαό μας, για όλους μας. Τι τον οδήγησε στο μαρτύριο; Ένα πείσμα; Μπορεί να αρνήθηκε την πίστη του πρός καιρόν, στην ανωριμότητα της εφηβικής του ηλικίας αλλά όμως ήταν φορέας ενός ήθους θρησκευτικού και συνάμα πολιτισμικού. Αυτά τα δύο δεν χωρίζονται. Γιατί μάς διαμόρφωσαν ανά τους αιώνες μέχρι σήμερα. Είναι αλληλέγγυα ζυμωμένα. Ο φορέας αυτού του θησαυρού έκανε την αντίστασή του στους κατακτητές –τους Οθωμανούς. Και εξέφρασε αυτό που πραγματικά ήταν και γι’ αυτό μαρτύρησε. Και σήμερα, αυτό το μήνυμα, μας εκπέμπει. Είμεθα φορείς ενός Πολιτισμού, και μιας Παράδοσης. Αυτοί είναι οι θησαυροί μας και τελικά αν δεν μπορούμε, οι δικές μας γενιές να τα ζήσουν, να τα ζυμώσουν, να τα μεταδώσουν, δεν μπορούμε σαν τόπος να έχουμε μέλλον. Αυτό είναι και το μήνυμα του Αγίου Κωνσταντίνου σήμερα. Στον τόπο μας χρειάζεται αυτό το βίωμα της Παράδοσης, του Πολιτισμού, της Ταυτότητας, για να προχωρήσει και να προοδεύσει».
