Μπροστά στους κακούς ανθρώπους
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Δεν είναι μόνο οι ειδήσεις, με τους πολέμους, τους φόνους, τις αντιδικίες και τις αντιπαλότητες, που δίνουν αίσθηση ότι «ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται»(Α΄Ιω. 5,19). Είναι και η προσωπική εμπειρία που πηγάζει από την κατά πρόσωπο συνάντηση με ανθρώπους που εκπέμπουν κακία, πονηρία, εκδικητικότητα. Τότε, βλέπεις το σκοτάδι να πλακώνει την καρδιά σου, να έχεις την αίσθηση ότι «πορεύεσαι εν μέσω σκιάς θανάτου».
Αν «δεν είναι όλες οι μέρες οι ίδιες», είναι προφανές πως δεν είναι η ζωή κανενός ανθρώπου μόνο ευχάριστες στιγμές ούτε μόνο δύσκολες. Οι μεν εναλλάσσονται με τις δε, άλλοτε πιο έντονα οι ωραίες και άλλοτε οι άσχημες.
Όμως, ως χριστιανοί που θέλουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού να καθορίζει τη ζωή μας, είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι υπάρχει ο κόσμος του Θεού και ο κόσμος του πονηρού πνεύματος. Όχι με την έννοια του δυϊσμού, δηλαδή ότι υπάρχουν δύο αρχές ή θεότητες που κυβερνούν τον κόσμο, αλλά ως τρόπος ζωής που διαφοροποιείται ο ένας από τον άλλο.
Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος θα πει: «Οι χριστιανοί ανήκουν σε άλλον αιώνα, είναι οι υιοί του Αδάμ, νέο γένος, παιδιά του Αγίου Πνεύματος, αδελφοί του Χριστού, φωτεινοί, όμοιοι με τον Πατέρα τους, τον πνευματικό και φωτεινό Αδάμ, από εκείνη την πόλη, από εκείνο το γένος, από εκείνη τη δύναμη. Δεν ανήκουν σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά σ’ ένα άλλο κόσμο⸱ ο ίδιος ο Χριστός λέει: «Δεν είστε από αυτόν τον κόσμο, όπως ούτε εγώ είμαι από αυτόν τον κόσμο(Α΄ Ιω. 17,16)».
Έτσι, αναπόφευκτα, θα βρεθούμε κάποιες φορές μπροστά σε οριακές καταστάσεις, που μας προκάλεσαν άνθρωποι που κυριαρχούνται από δαιμονικό πνεύμα. Θα βιώσουμε την απειλή και τη δύναμη του κακού, την αδυναμία μας ν’ αντισταθούμε, τη μοναξιά μας μπροστά στη σιωπή του Θεού. Βιώματα ίδια με του Χριστού απέναντι στους σταυρωτές του, των Αποστόλων και των Μαρτύρων στους δημίους τους, των ανθρώπων μπροστά στις ασθένειες αγαπημένων τους.
Δεν υποσχέθηκε ο Χριστός για τους χριστιανούς «βίον ανθόσπαρτον». Αντιθέτως! Σταυρό, δοκιμασίες, θλίψεις. Αρνητικά βιώματα - γνωρίσματα του «εν τω πονηρώ ευρισκόμενου κόσμου» - που μεταποιούνται, όμως, με τον Χριστό σε χαρά και ειρήνη καρδιακή - γνωρίσματα της Βασιλείας Του.
Όντως, οι αληθινοί χριστιανοί δεν ανήκουν σε αυτό τον κόσμο, όχι κατοικώντας αλλού, αλλά κατά πώς ζουν το Χριστό στην καρδιά τους. Γιατί, εκεί στην καρδιά είναι η ουσία της ύπαρξής μας και εκεί βιώνουμε ή όχι την «εντός ημών Βασιλεία» της Τριαδικής κοινωνίας.
