Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη ενός εκ των σπουδαίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας του 6ου αιώνα, του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού, ένεκα της ανακομιδής των ιερών λειψάνων του, της Αγίας Ειρήνης της Βασίλισσας της μετέπειτα οσίας Ξένης Μοναχής και του οσίου Σέριδος ηγουμένου Μονής στη Γάζα.
Επίσης, σήμερα εορτάζουμε την απόδοση της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, δηλ. την ολοκλήρωση της Δεσποτικής εορτής.
Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 580 μ.Χ. από πλούσιους και ευγενείς γονείς. Πραγματοποίησε λαμπρές θεολογικές, φιλολογικές και φιλοσοφικές σπουδές.
Για τα πνευματικά αλλά και τα διοικητικά του χαρίσματα προσλαμβάνεται ως αρχιγραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Παραιτήθηκε όμως γρήγορα, για να υπερασπισθεί τις θεολογικές αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεως από την αίρεση των Μονοθελητών.
Γίνεται μοναχός και αρχίζει ένα σκληρό θεολογικό αγώνα κατά των αιρετικών. Στην πορεία του αγώνα, συναντά πολλά εμπόδια, κυρίως από τον αυτοκράτορα Κώνστα, ο οποίος ήταν υπέρμαχος των κακόδοξων Μονοθελητών και έφθασε στο σημείο να συγκαλέσει ψευδοσύνοδο, η οποία καταδίκασε και αναθεμάτισε τον Όσιο και τέλος τον παρέδωσε στον έπαρχο της πόλης, για να τιμωρηθεί. Μαστιγώνεται ο Μάξιμος και τέλος του κόβουν τη γλώσσα και το δεξί του χέρι. Το ακρωτηριασμένο του σώμα άντεξε με θαυματουργικό τρόπο τρία χρόνια στην υπηρεσία της Εκκλησίας και ήταν η πιο εύγλωττη μαρτυρία της πίστεως και της αφοσιώσεώς του στο Θεό.
Μετά από ολιγοήμερη ασθένεια, κοιμήθηκε στον τόπο της εξορίας του (Λαζική του Πόντου, στο φρούριο Σχίμαρις) 21 Ιανουαρίου το 662 μ.Χ. ημερομηνία που εις το εξής τιμάται η μνήμη του. Το τίμιο λείψανό του ενταφιάσθηκε στη μονή του Αγίου Αρσενίου, στη χώρα των Λαζών και σήμερα εορτάζουμε την ανακομιδή του.
Σύμφωνα με τον Όσιο Μάξιμο τον ομολογητή, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, δεν είναι ο τόπος αλλά ο τρόπος της ασκήσεως. Άρα, ο άνθρωπος που έχει συνείδηση και ευαισθησία, όπου κι αν βρίσκεται, επιτελεί τη δική του προσπάθεια, συμμορφούμενος με το θέλημα του άκτιστου Θεού.
Μνήμη της Αγίας Ειρήνης της Βασίλισσας
Η Αγία Ειρήνη, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, έζησε τον 12ο αιώνα μ.Χ. και ήταν κοσμημένη με ποικίλες αρετές. Αυτό το παρατήρησε ο αυτοκράτορας Αλέξιος ο Κομνηνός και έτσι την πάντρεψε με το γιο του Ιωάννη, τον επονομαζόμενο Καλοϊωάννη λόγω των πολλών του χαρισμάτων.
Η ενάρετη βασίλισσα Ειρήνη ξόδευε απλόχερα σε φιλανθρωπικά έργα. Πήγαινε μάλιστα μόνη και διακριτικά σε φτωχικές καλύβες, για να δώσει όχι μόνο χρήματα, αλλά και πνευματική ενίσχυση. Αξιοποίησε τις ευκαιρίες που είχε και έκτισε γηροκομεία και ξενώνες, και άφησε σ’ αυτά μεγάλα χρηματικά ποσά για την ασφαλή και άνετη συντήρησή τους. Και τούτο διότι δεν αρκούν τα εγκαίνια των έργων, αλλά και η διατήρησή τους μέσα στο χρόνο.
Στη συνέχεια όμως, δοκίμασε μεγάλες θλίψεις. Ο σύζυγός της πέθανε σε μια εκστρατεία του στη Συρία το 1143 μ.Χ. Αργότερα το ίδιο συνέβη και με τα δύο από τα τέσσερα παιδιά της. Τότε η Ειρήνη, θέλησε να βρει ανακούφιση στις θλίψεις της μέσα στη μοναχική ζωή.
Έτσι, παίρνοντας και τη συγκατάθεση του βασιλιά γιου της Μανουήλ, αποσύρθηκε στη μονή Παντοκράτορος, όπου και έγινε μοναχή, μετονομασθείσα σε Ξένη. Εκεί τη βρήκε ο θάνατος και την κήδευσαν με μεγάλη απλότητα, όπως η ίδια το επιθυμούσε. Αφού, λίγο πριν πεθάνει έλεγε ότι «η βασίλισσα Ειρήνη είχε πεθάνει προ πολλού», και δεν έμενε πλέον παρά μόνο η μοναχή Ξένη.
Υπάρχουν άνθρωποι, ίσως και ανάμεσά μας, που αφιερώνονται κυριολεκτικά ως φωτεινές λαμπάδες στην άσκηση, την προσευχή και την απόλυτη αφοσίωση στο θέλημα του Θεού. Αυτοί είναι το αλάτι του κόσμου, αυτοί είναι η παρηγοριά των ανθρώπων και οι συμπαραστάτες τους στο θρόνο του Θεού.
Μνήμη του Οσίου Σέριδος, ηγουμένου της Μονής στη Γάζα
Ο Όσιος ηγούμενος Σέρις υπήρξε εξαίρετος ασκητής και ενάρετος άνθρωπος. Ένεκα των σπουδαίων αρετών του αναδείχθηκε καθηγούμενος μεγάλου κοινοβίου, που βρισκόταν κοντά στη Γάζα, όπου διέλαμψαν με τον ασκητικό τους βίο ο Βαρσανούφιος με το μαθητή του Ιωάννη, καθώς επίσης και ο Μέγας αββάς Δωρόθεος.
Είναι λίγα αυτά που γνωρίζουμε για τον όσιο πατέρα Σέριδο. Μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι έζησε κατά τον 6 αιώνα μ.Χ. αφού ήταν σύγχρονος με τους οσίους Βαρσανούφιο, τον «Μέγα Γέροντα» και Ιωάννη που αποκαλείτο «Προφήτης» (και οι δυο τιμώμενοι στις 6 Φεβρουαρίου).
Γνωρίζουμε ότι ο Μέγας Βαρσανούφιος δίδασκε και καθοδηγούσε τους μοναχούς της Μονής μέσω του Οσίου Σέριδος, ο οποίος ήταν ο μόνος που είχε πρόσβαση στο κελί του. Ο Βαρσανούφιος και ο Ιωάννης έμεναν κλειδωμένοι μέσα στα κελιά τους και επικοινωνούσαν με τους ανθρώπους δια των επιστολών, τις οποίες υπαγόρευαν στον Όσιο Σέριδο.
Ο Όσιος Ιωάννης ο «Προφήτης» προείδε πολλά πράγματα εκ των οποίων την ημέρα του θανάτου του, η οποία θα ερχόταν μια εβδομάδα μετά την απεβίωση του Οσίου Σέριδος. Ο όσιος Βαρσανούφιος έζησε περισσότερο από τον μαθητή και φίλο του Ιωάννη, αλλά αρνήθηκε να επικοινωνήσει κι άλλο με τους ανθρώπους έξω από το κελί του. Αφού ο Βαρσανούφιος απεβίωσε το 540 μ.Χ., μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο όσιος Σέρις πέθανε πριν από αυτή τη χρονολογία.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
