Με αφορμή μια θύμηση

Είναι ορισμένες στιγμές, στο διάβα της ζωής, που έχεις την ανάγκη να ανακαλείς απ΄το παρελθόν όμορφες στιγμές που κουβαλάς μαζί σου ως τροφή και εφόδιο για τα δύσκολα…

Πρόσφατα διάβασα ένα όμορφο κείμενο του γέροντα Επισκόπου πρώην Άρτης π. Ιγνατίου, στο οποίο περιγράφει μια προσωπική ημέρα από τις καλοκαιρινές διακοπές στον τόπο καταγωγής του την Καστανιά:

     «…Ἤπιος ὁ ἀνήφορος, ἀργό καί σταθερό τό βῆμα, προσαρμοσμένο αὐστηρά στήν ἡλικία μου (77 γάρ), μέ μικρές στάσεις καί βαθειές ἀναπνοές. Ὁ ὁρίζοντας μεγαλώνει, πλαταίνει, ὀμορφαίνει. Ἀπλώνεται τό βλέμμα λαίμαργα. Ἀγκαλιάζει ἄνετα τήν περιοχή ἀπό τό Γάβρογο, τή Τζούρα, τά Τζουμέρκα.

     Καμαρώνω τά ἐπιβλητικά μας βουνά. Καμαρώνουν κι αὐτά τήν ἀφεντιά μου, γιατί μέ φιλοξένησαν ἀρκετές φορές μαζί μέ τή χαριτωμένη συντροφιά τῶν ἀγαπητῶν μου Κατασκηνωτῶν. Παρατηρῶ καί τό χωριό μου ἀφ᾿ ὑψηλοῦ. Τά πνευμόνια μου γεμίζουν ἀπό τή δροσιά τοῦ ἐλάτου, τοῦ πλάτανου, τῆς καστανιᾶς καί τῆς φτέρης…».

Σε πόσους κατασκηνωτές δεν ξυπνούν ζωντανές εικόνες από τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε στις πλαγιές της Τζούρας, έχοντας οδηγό και μπροστάρη τον Επίσκοπό μας! Μας οδηγούσε στα ψηλά, ωσάν να ήθελε να πάρουμε μια εμπειρία της μεγάλης δημιουργίας, αλλά και να μας προπονήσει για τις ανηφοριές της ζωής που μας περίμεναν. Να ανεβαίνουμε σταθερά και προσεκτικά, να αναπνέουμε ζωογόνο αέρα, να δοξάζουμε τον Κτίστη, απολαμβάνοντας την δωρεά της δημιουργίας: « Ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα όρη, όθεν ήξει η βοήθειά μου…» (Ψ.ρκ΄).

Και εκεί, στο τέλος της διαδρομής, στην κορυφή, άρχιζε η Δοξολογία, λίγους στίχους σε δ΄ ήχο και μετά το τραγούδι: «Μα πουθενά τόση ομορφιά σαν την Ελλάδα…», με τη δωρική φωνή του Δεσπότη να αντιλαλεί στα απόκρημνα βράχια. Σειρά είχαν τα αστεία και τα πειράγματα μέσα από τα οποία ο πνευματικός πατέρας περνούσε τα πιο σοβαρά μηνύματα με τον μοναδικό τρόπο που είχε και έχει! Η μαεστρία του γέροντα να σε νουθετεί χωρίς να σε προσβάλει, να σε ενθαρρύνει όταν σε καταβάλει η απογοήτευση, να σε αγκαλιάζει όταν τον πληγώνεις, να σου χαρίζει χαμόγελα και φως στα γκρίζα της ζωής σου!

Για όλα αυτά είμαστε ευγνώμονες πρώτα στον Πανάγαθο Θεό που μας αξίωσε τοιούτου Αρχιερέως και φυσικά στον γέροντα Επίσκοπό μας π. Ιγνάτιο για τις όμορφες πνευματικές στιγμές που μας πρόσφερε και  συνεχίζει να προσφέρει ως εφησυχάζον πλέον απ΄τοκελάκι του στη Φανερωμένη.

Έτη πολλά πατέρα μας!

π. Κωνσταντίνος Πλακιάς