Η Κοίμηση της Θεοτόκου στη Μονή Κύκκου

Κύπρος | Λουκάς Α. Παναγιώτου

Διπλή γιορτή και χαρά είχε εφέτος, το Δεκαπενταύγουστο, η Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Ελεούσας του Κύκκου. Αφ’ ενός μεν ήταν η χαρά της καλοκαιρινής Πασχαλιάς, με την εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και αφ’ ετέρου προστέθηκε η χαρά για τη μετοχή στα αμετάβλητα αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, μέσω της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας, της προσωπικής Πεντηκοστής, ενός εκ των αδελφών της σεβασμίου Μονής, του Διακόνου π. Βλάσιου Κυκκώτη.

Προεξάρχων της λαμπράς πανηγύρεως και της χειροτονίας ήταν ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρος, ο και Καθηγούμενος της σεβασμίου και ιστορικής Μονής, συμπαραστατούμενος από τους Κυκκώτες Μητροπολίτες Κυρηνείας κ. Χρυσόστομο και Ταμασού και Ορεινής κ. Ησαΐα και πλαισιούμενος από πλήθος αρχιμανδριτών, ιερέων, διακόνων και μοναχών από την αδελφότητα της Μονής.

Κατά τη διάρκεια της αναιμάκτου Θυσίας και αμέσως μετά τη μεγάλη είσοδο και την απόθεση των θείων δώρων στο ιερό θυσιαστήριο, ο Κύκκου Νικηφόρος τέλεσε την εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Διακόνου Βλάσιου Κυκκώτη. Σε κλίμα βαθιάςκατάνυξης και χαράςτο πολυπληθές εκκλησίασμα, ανάμεσα στο οποίο βρισκόντουσαν και μέλη της κατά σάρκαν οικογενείας του νεοχειροτονηθέντος ιερομονάχου, παρακολούθησαν με ιδιαίτερη συγκίνηση τα τελούμενακαι αναφώνησαν πολλές φορές και από καρδιάς το «Άξιος».

Ο Πανιερώτατοςαπευθυνόμενος με πατρικούς λόγους αγάπης καινουθεσίες προς τον π. Βλάσιο εξήρε την αξία του μεγίστου υπουργήματος της Ιερωσύνης, αλλά και τον ουσιαστικό της ρόλο που έχει στη σημερινή κοινωνία με το πλήθος των προβλημάτων και τις ποικιλόμορφεςδυσκολίες, τόσο για την Πατρίδα μας όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

«Από σήμερα η ψυχή σου, όπως η ψυχή κάθε ιερέα, θα πρέπει να είναι λαμπρότερη και απ’ αυτές τις ακτίνες του ηλίου, ώστε να μην τον αφήνει έρημο το Άγιο Πνεύμα. Ο ιερέας της Ορθοδόξου Εκκλησίας πρέπει να είναι το δυνατό και καθαρό φως επί την λυχνία, ώστε να φωτίζει όλους τους ανθρώπους γύρω του και να τους καθοδηγεί προς πάσαν την αλήθεια. Το άλας της γης πρέπει να είναι ο ιερέας, που θα προλαμβάνει την κοινωνική σήψη και την κοινωνική διαφθορά, αλλά και θα διατηρεί, με τηδύναμη των μυστηρίων και τη χάρη του Κυρίου, άφθαρτη την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο και την ομορφιά της άδολης χριστιανικής ζωής», σημείωσε.

Ο Κύκκου Νικηφόρος προέτρεψε τον νεοχειροτονηθέντα ιερομόναχο να έχει ως ρυθμιστή της ιερατικής του ζωής το Πνεύμα το Άγιοκαι του οποίου να επικαλείται πάντοτε τον φωτισμό, την ενίσχυση και καθοδήγηση. Να πορεύεται με ταπείνωση και πάνω από τις πετρωμένες σήμερα καρδιές να ανεμίζει «το πύρινο δίχτυ της αγάπης. Από μέσα σου να αναδίδεται πάντοτε ο ευλογημένος αχός της αγάπης. Η μοναδική μυστική χαρά σου να είναι το ιδανικό της αγάπης, αλλά της θυσιαστικής αγάπης. Γνώριζε ότι η θυσία είναι η πνευματική ηδονή της αγάπης. Χωρίς θυσία η αγάπη γίνεται αβαρής, φλύαρη, άκαρπη».

Τον συμβούλευσε, ακόμη, να προβαίνει σε «καθημερινό ξεμαντάλωμα των στεγανών του οποιουδήποτε τυχόν ατομικισμού σου για να μπορέσεις με φρόνημα ταπεινό να τολμήσεις την ηρωϊκή έξοδο από τα τείχη της νοσηρής ιδιοτέλειας και με αγάπη κενωτική να περάσεις προς τον πλησίον, γιατί μόνο με το άπλωμα της καρδιάς σου, με φρόνημα ταπεινό και αγαπητικό θα συναντήσεις τον θεάνθρωπο Χριστό».

«Από καρδίας εύχομαι όπως ο δομήτωρ Χριστός σε οδηγεί και σε αγιάζει. Και πλούσια τη χάρη του να σου χαρίζει προς επιτυχία του δύσκολου έργου σου. Είμαι βέβαιος ότι θα φανείς αντάξιος των προσδοκιών τόσο των δικών μου όσο και της αδελφότητάς μας, στην οποία ανήκεις. Εύχομαι η χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να σε επισκιάζει πάντοτε και να καθοδηγεί τα βήματά σου», τόνισε κλείνοντας ο Πανιερώτατος.

Ο νεοχειροτονηθείς στον λόγο του ευχαρίστησε εγκάρδια τον Πανιερώτατο για τις δωρεές με τις οποίες τον επιδαψίλευσε και για την πατρική του αγάπη και εμπιστοσύνη με την οποία τον περιβάλλει.

«Υπήρξατε για μένα φωτεινό παράδειγμα αγωνιστού ιεράρχου για την πατρίδα και τη μητέρα Εκκλησία. Στο σεπτό και σεβάσμιο πρόσωπό σας βρήκα τον στοργικό πατέρα που πασχίζει για τα παιδιά του και νουθετεί ως καλός ποιμένας, που ¨την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων¨».

Εξέφρασε,επίσης, ευγνώμονες ευχαριστίες σε όλους όσοι «συνήργησαν για την εν Χριστώ προκοπή του» και ιδιαιτέρως τον πνευματικό του πατέρα Αρχιμανδρίτη Αγαθόνικο Κυκκώτη,αλλά και όσους από μακράν και εγγύς προσήλθαν να τιμήσουν τη χειροτονία του. 

Αξίζει να σημειώσουμε ότι τις αυλές της Κυρίας Θεοτόκου, κατά την πανίερο τούτην ημέρα, κατέκλυσαν κυριολεκτικά χιλιάδες  ευλαβείς προσκυνητές, που συνέρρευσαν από όλα τα μέρη της Κύπρου, αλλά και το εξωτερικό για να τιμήσουν την Παναγία μας και να κάμψουν ευλαβικά τα γόνατα της ψυχής και του σώματός τους μπροστά στην άγια και θαυματουργό Εικόνα της και να της καταθέσουν τους πόνους, τις θλίψεις, τις προσδοκίες, τις ελπίδες τους, αλλά και τις ευχαριστίες τους. Παράλληλα, εκατοντάδες χιλιάδες ήσαν οι Ορθόδοξοι της διασποράς, που μπόρεσαν, μέσω της τηλεοπτικής μετάδοσης, να παρακολουθήσουν και να βιώσουν την λατρευτική μυσταγωγία και τους θεσπέσιους ύμνους της μεγάλης Εορτής ερμηνευμένους από τους καλλίφωνους εκφραστές της ψαλτικής τέχνης, τον βυζαντινό χορό της Ιεράς Μονής Κύκκου. 

Εκφωνώντας τον πανηγυρικό της ημέρας, κατά τη διάρκεια του Κοινωνικού, ο Μητροπολίτης Κύκκου, αναφέρθηκε και ανέλυσε το στιχηρόιδιόμελο των εσπερίων της εορτής: «Άσατε λαοί τηΜητρίτου Θεού ημών άσατε», στο οποίο «συμπυκνωμένα περιλαμβάνεται αφ’ ενός μεν το περί της Θεοτόκου δόγμα, δηλαδή της αειπαρθενίας και της ασπόρου συλλήψεως και γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, αφετέρου δε τω της κοιμήσεως και παραδόσεως της παναγίας ψυχής της στις άχραντες παλάμες του Υιού και Θεού της. Αλλά το ιδιόμελο αυτό συγκαλεί, επίσης, τους όπου γης χριστιανούς σε απόδοση της οφειλόμενης τιμής στη Θεομήτορα, η οποία έκτοτε έγινε η πρεσβεύουσα αδιαλείπτως στον Υιό της και σωτήρα Χριστό για να δωρίζει στην οικουμένη την ειρήνη και το μέγα έλεος».

«Η Κοίμηση της Θεοτόκου»,τόνισε ο Πανιερώτατος, «δεν είναι μια πένθιμη εξόδια ακολουθία, αλλά γιορτή χαρμόσυνη της Εκκλησίας. Είναι μια πρόσκληση χαράς που στέλλει η Εκκλησία.Μια πρόσκληση συμμετοχής σε ένα πανηγύρι που γίνεται για κείνη την μάνα του λυτρωτή μας μέσα από τη μορφή της οποίας η χάρη του Θεού πλημμύρισε τον κόσμο αναπλάθοντάς τον.

»Η Παναγία με την αγιότητα, την καθαρότητα, την αγάπη, την υπακοή και την ταπείνωσή της είλκυσε τη χάρη του Θεού και αξιώθηκε να γεννήσει τον σωτήρα και λυτρωτή μας και να γίνει Θεοτόκος. Έγινε η Παναγία με τη σάρκωση και γέννηση του Υιού και Λόγου του Θεού η γέφυρα που μας ένωσε και μας ενώνει με τον Θεό, εξασφαλίζοντάς μας έτσι την αιώνια ζωή και σωτηρία. Δίκαια, επομένως, η Εκκλησία μας αναγνωρίζοντας ολόκληρο το επίγειο και ουράνιο μεγαλείο της Παναγίας απονέμει σ’ αυτήν την ύψιστη τιμή».

Συνεχίζοντας τον μεστό θεολογικό του λόγο, ο Κύκκου Νικηφόρος υπογράμμισε ότι «η Θεοτόκος είναι το ασφαλέστερο και ιερότερο πρόσωπο μετά τον Κύριο γι’ αυτό και συγκέντρωσε και συγκεντρώνει την τιμή και την ευλάβεια όλων των χριστιανικών γενεών».

Αναφέρθηκε, επίσης, στην ιδιαίτερη αγάπη και τιμή την οποία αποδίδουν οι Έλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί στο πρόσωπό της και τόνισε ότι «η Παναγία Παρθένος για το ελληνικό έθνος ήταν, είναι και θα είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός δια της οποίας εγείρονται τρόπαια και εχθροί καταπίπτουσι. Γι’ αυτό και εμείς σήμερα, μέσα σε τούτη τη δεινή εμπλοκή των καιρών μας, που η μισή μας πατρίδα εξακολουθεί για 50 τώρα χρόνια να στενάζει και να ολοφύρεται υπό το πέλμα αλλόθρησκου και αλλόφυλου εισβολέα και η ηθική και το δίκαιο καταπατούνται κατά τοιούτο βάναυσο και ασυγκίνητο τρόπο, όσο ουδέποτε άλλοτε, στην Παναγία μας να προστρέξουμε πρέπει και πάλι και θερμά να την παρακαλέσουμε, με συντριβή και ταπείνωση, να σβήσει τη φλόγα της φρικτής δοκιμασίας μας και να σωθεί η πατρίδα μας».

Επεσήμανε, όμως, ότι «αν η πατρίδα μας 50 τώρα χρόνια μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974 δεν έχει βρει τη δικαίωσή της, είναι γιατί το ποτήριο των ανομιών μας ξεχείλισε. Δεν ζούμε σήμερα σύμφωνα με τον νόμο του Θεού και τη θέλησή του. Αυτονομηθήκαμε σήμερα από τον Θεό, τον διώξαμε από τη ζωή μας και την οργανώσαμε χωρίς τον Θεό και χωρίς το απολυτρωτικό κήρυγμα του Υιού της Παρθένου, την Κοίμηση της οποίας σήμερα εορτάζουμε. Ζούμε σήμερα μέρες ηθικής παρακμής, σήψεως και διαφθοράς.

Για να τερματιστεί η δοκιμασία μας, να σωθεί η πατρίδα μας, αλλά και για να εισακουστούν οι δεήσεις, οι παρακλήσεις και οι ικεσίες μας υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και να διαλυθούν τα μαύρα σύννεφα ενός παγκόσμιου ολοκληρωτικά καταστροφικού πολέμου, που τόσο επικίνδυνα πυκνώνουν στον ουρανό της ανθρωπότητας,θα πρέπει, όπως επεσήμανε, ο σεπτός της του Κύκκου ποιμενάρχης, να προσεγγίσουμε και πάλινεν ταπεινώσει,εν μετανοία και εξομολογήσει τον Κύριο μας.

Κατακλείοντας ο Μητροπολίτης Κύκκου και Τηλλυρίας προέτρεψε το πολυπληθές εκκλησίασμανα αντιγράψουμε τις αρετές που ενσαρκώνει η Παναγία στη ζωή της.Την αγνότητα, καθαρότητα και αγιότητά της, την αγάπη και την ταπείνωσή της, την υπακοή και την πραότητά της. Πρόσθεσε, τέλος, ότι αν πραγματικά γίνουμε μιμητές των πιο πάνω «τότε να ’στε βέβαιοι ότι η Παναγία μας με τις μητρικές της μεσιτείες προς τον Κύριο θα κατευνάσει την δίκαιη οργή του και ο Παντοδύναμος Θεός θα είναι και πάλι μαζί μας και τότε δεν θα έχουμε να φοβηθούμε από κανένα εχθρό. Τότε μπορούμε να φωνάζουμε με παρρησία σε όλους τους επιβούλους εχθρούς μας ¨γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός¨».

Μετά το τέλος της λατρευτικής συνάξεωςοι άγιοι Αρχιερείς, ο κλήρος και ο λαός, ψάλλοντας το απολυτίκιο της ημέρας ανήλθαν εν πομπή στο Μέγα Συνοδικό της Μονής, όπου εψάλη πολυχρονισμός στον Πανιερώτατο και στη συνέχεια ο νεοχειροτονηθείςΠρεσβύτερος δέχθηκε τις ευχέςτου κλήρου και των προσελθόντων προσκυνητών.