Skip to main content

Μια άλλη σπορά

14 Οκτ 2018 21:33

Η ενασχόληση του ανθρώπου με τη γη ήταν πολύ αγαπητή και επαινετή και από τους Αγίους μας, διότι ξέχωρα από τους όποιους φυσιολατρικούς ρομαντισμούς, έβλεπαν σ΄αυτήν μία αφορμή ταπείνωσης για τον άνθρωπο αλλά και υπαρξιακής ενασχόλησης.

Με τη γη σημαίνεται η υπαρξιακή καταβολή του ανθρώπου «γη ει και εις γην απελεύση». Σκαλίζοντας τη γη την προσκαλείς να σε τροφοδοτήσει, σκεπτόμενος ταυτόχρονα ότι κάποια στιγμή θα την τροφοδοτήσεις και συ ο ίδιος με το χοϊκό σώμα σου. Πιάνεις με τον τρόπο αυτό φιλίες μαζί της, εξοικειώνεσαι. Προσπαθείς να ανιχνεύσεις τη ζωή που κρύβεται κάτω από το χοϊκό δέρμα της. Την ανοίγεις και παραδίδεις στα σπλάχνα της κάθε σου σπόρο με ελπίδα καρποφορίας. Και ξαφνικά ατενίζεις τις ελπίδες σου να ανθίζουν, τις προσδοκίες σου να καρπίζουν. Μέσα από το χοϊκό θάνατο βλαστάνει η ζωή. Κάπως έτσι αρχίζεις να σκέφτεσαι: Θα κληθώ κάποια στιγμή να μπολιαστώ στο χώμα, να φυτευθώ μέσα στα σπλάχνα της. Θα αφεθώ στην αγκαλιά της με την προσμονή της δικής μου άνθησης, της ανάστασής μου. Αρχίζω τότε και εξοικειώνομαι με τη σπορά, την ταφή τη δική μου, και δεν «αγριεύομαι» με τα χωραφάκια της ανθρώπινης σποράς, τα γεώργια των ανθρωπίνων σωμάτων, τα κοιμητήρια.

Καλή εβδομάδα!

(Από το βιβλίο του π.Βασιλείου Χριστοδούλου «Συναπάντημα στη δύση» εκδ. ΑΘΩΣ)