Μεγάλη ευλογία η έλευση τεμαχίου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου στην Ενορία Κλειδίου Άρτης
Τα ιερά λείψανα των Αγίων μας αποτελούν, εις πείσμα των αντιφρονούντων, πνευματικό θησαυρό και πηγή ευλογίας για τους πιστούς και ευσεβείς χριστιανούς.
Είναι το καύχημα της Εκκλησίας μας και η τρανταχτή απόδειξη ότι ζει Κύριος ο Θεός, παρατεινόμενος στους αιώνες!
Μια τέτοια ευλογία και ευκαιρία πνευματικού ανεφοδιασμού αποτέλεσε η υποδοχή τεμαχίου ιερού λειψάνου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου στην ενορία Κλειδίου και συγκεκριμένα στον φερώνυμο Ιερό Ναό του συνοικισμού Περδικορράχης Άρτης.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2019 οι κάτοικοι της περιοχής με βαθιά συγκίνηση και αισθήματα χαράς και Δοξολογίας προς τον Τριαδικό Θεό, υποδέχθηκαν τον Άγιο, ο οποίος και σωματικώς θα βρίσκεται πλέον στην περιοχή μας, χάρις στην αξιέπαινη πρωτοβουλία του Εφημερίου μας π. Ιωάννου Τσιμούρα.
Ο Άγιος Γεώργιος, ή κατά το λαοφιλές Αη-γιώργης, αποτελεί μεγάλη μορφή για την Εκκλησία μας. Δεν υπάρχει άλλωστε πόλη ή χωριό χωρίς να του έχει αφιερωμένο Ναό ή εκκλησάκι, ενώ σχεδόν από καμιά ελληνική οικογένεια δεν λείπει το όνομά του. Αποτελεί προστάτη του Στρατού μας και κοσμεί τη σημαία του. Ακόμη και οι Μωαμεθανοί ευλαβούνται τον Άγιο, τοποθετώντας στις θύρες των σπιτιών τους τη μορφή του.
Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε το 280 μ.Χ. στην Καππαδοκία από γονείς χριστιανούς. Ο πατέρας του μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό, όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών.Η μητέρα του τότε τον πήρε στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, μεγαλώνοντάς τον «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Όταν έγινε δεκαοκτώ ετών, στρατεύτηκε στον Ρωμαϊκό στρατό όπου χάρη στα προσόντα και την πολεμική του δράση ανήλθε γρήγορα στο βαθμό του Χιλίαρχου του τότε αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Ο αυτοκράτορας σύντομα βρίσκει αντιμέτωπο τον Γεώργιο, όταν αποφάσισε να καταδιώξει τους Χριστιανούς. Τον υποβάλει σε πολλά μαρτύρια προκειμένου να κάμψει το ηθικό του.
Ούτε η πείνα, ούτε η δίψα, ούτε τα μαστιγώματα, μήτε ο φοβερός τροχός και τα πυρακτωμένα πέδιλα και ότι άλλο σκέφτηκε η διεφθαρμένη, άπιστη και σκληρόκαρδη καρδιά του Διοκλητιανού, έκαψαν τον Γεώργιο, ο οποίος συνέχιζε να υπομένει όλα τα μαρτύρια με θάρρος και καρτερία, λαμβάνοντας δύναμη από τον Αναστάντα Χριστό.
Τελικά ο Άγιος οδηγείται στον δια αποκεφαλισμού μαρτυρικό θάνατο, περνώντας έτσι στην αιωνιότητα και γράφοντας το όνομά του στους Μεγαλομάρτυρες Αγίους.
Εκεί στον τόπο που μαρτύρησε, στην Λύδα της Παλαιστίνης, ενταφιάζεται το λείψανό του, επιτελώντας μέχρι και σήμερα αμέτρητα θαύματα. Πάνω από τον τάφο του ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε προς τιμή του περικαλλή Ναό, ο οποίος αποτελεί μέχρι σήμερα σπουδαίο προσκύνημα συμπεριλαμβανόμενο εις αυτά των Αγίων Τόπων.
Η ανακομιδή δε του λειψάνου του, εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 3 Νοεμβρίου τότε που πραγματοποιήθηκαν και τα εγκαίνια του Ναού στη Λήδα.
Προσωπικώς, ως μέλος της Ενορίας αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τον Εφημέριό μας π. Ιωάννη για την όμορφη και πνευματική πρωτοβουλία του.
Είναι ένας κληρικός που χωρίς τυμπανοκρουσίες επιτελεί πνευματικό έργο στην Ενορία με σκοπό την πνευματική καλλιέργεια και τον Αγιασμό των κατοίκων. Μια απλή κίνηση που θα μείνει όμως ζωντανή μέχρις εσχάτων στην Ενορία μας.
Κωνσταντίνος Βασ. Μανιφάβας
